miércoles, 30 de abril de 2014

Soñar una vida idilica donde todo es maravilloso,perfecto y no falta nada para la felicidad tan apreciada o enfrentarse a la realidad y vivir tal y como vienen las cosas. He ido perdiendo poco a poco las cosas que de verdad me importaban algunas porque no he sabido cuidarlas otras porque yo misma las aleje todo lo que pude.
De lo único que no me desprendo
es de mi profesión,porque me engrandece como persona,porque el día a día me dice que soy buena en ello y porque es mi medio de vida en todos los sentidos,economicamente y personalmente me enseña cosas nuevas cada día.
Ha llegado un momento que hasta mi trabajo se tambalea y no es cosa mia; empiezo a plantearme hacer un parón y descansar.

1 comentario:

Jaume dijo...

La vida te cops on t obliga a tenir estones de reflexio de fet crec q s'haurien de fer a diari.
El coneixet el teu interior i poder reaccionar ntel.ligentment en lloc de cognitivament ens donar reaccions amb mes bons resultats.
Per cert tenim unes imatges molt maques.